η παραθεωρία του ιζήματος

Οργανικά απορρίμματα

https://www.edsna.gr/choristi-syllogi-apovliton/
 

Υ.Γ.Τελικά δεν "φταίνε" οι Δήμοι όταν συμβαίνει, με την έννοια ότι οι "πολίτες " πετάνε σκουπίδια στην ανακύκλωση οπότε τα απορριματοφόρα αδειάζουν πράσινους, μπλε και ό,τι άλλου χρώματος κάδους μαζί, μία αγαστή συνεργασία

απ`έξω φαίνεται ότι τηρείται η υποχρέωση διαχωρισμού προς μείωση του όγκου των απορριμμάτων μέσω της ανακύκλωσης

Αναζητήσεις ταυτότητας προσώπων

Αναζητούνται τα πρόσωπα της φωτογραφίας, η ταυτότητά τους (Αποκόρωνας Χανίων, περ. 1926). Αν γνωρίζετε κάτι, θερμή παράκληση να γράψετε στο ioanna.mylonaki@uni-koeln.de.

 

 

ΟΧΙ στην επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου

 ΟΧΙ στον κορσέ που θέλουν να περιβάλλει το Αρχαιολογικό Μουσείο Πατησίων. 

Στην Αθήνα και γενικά στην Ελλάδα δεν θα απομείνει τίποτα, ούτε σπιθαμή γης, να θυμίζει την πολιτισμική της ιστορία όπως παντού αλλού στον κόσμο. 

Ας βρεθεί φόρμουλα περιοδικών εκθέσεων και σε αίθουσες του ΕΜΠ.

Χωρίς χωρική συνέχεια, κανένα μέλλον.

Νησίδες πολεοδομικής ιστορίας, απαραίτητες. 

Η αποσπασματικότητα στον Σολωμό

 Στην κοσμοθεωρία του ρομαντισμού το απόσπασμα είναι στάση πνευματική, το αποσπασματικό και το α-τελές είναι σημεία και εργαλεία τής χωρίς τέλος προσέγγισης του Απόλυτου (Schlegel). Στο 206ο Athenaeum-Fragment o Friedrich Schlegel γράφει ότι το απόσπασμα, όμοια με μικρό έργο τέχνης, πρέπει να ξεχωρίζει από τον περιβάλλοντα κόσμο και να είναι αυτοτελώς ολοκληρωμένο σαν σκαντζόχοιρος.¹ Εννοεί ότι είναι μια κλειστή προς τα έξω ενότητα σκέψης που αφενός στρέφει τα αγκάθια της κριτικά απέναντι στον εξωτερικό κόσμο και αφετέρου κεντρίζει τη σκέψη του δημιουργού, ποιητή ή φιλοσόφου. Χάρη στην ευστοχία, τη συντομία και την κινητικότητά του το απόσπασμα είναι ιδανική τεχνική για τη διαρκώς ανανεούμενη περιφορά γύρω από την πολυφωνία της σύνθετης και συχνά αντιφατικής πραγματικότητας και την παρατήρησή της. 

Υπάρχει άριστη ελληνική βιβλιογραφία για την πρόσληψη της ρομαντικής αισθητικής στην ποιητική του Διονυσίου Σολωμού, οπότε κανείς δεν επιτρέπεται σήμερα να μιλά με παρωχημένους όρους για έργο που δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει -όπως είδα πρόσφατα κάπου στο διαδίκτυο-, και τελικά πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ούτε η φιλολογία ούτε η ιστορία είναι μπάτε σκύλοι αλέστε για όποιον έχει μεγάλη ανάγκη να γράφει τις προτιμήσεις του, ποιητικές και άλλες. Άσε που και αυτές οι επιστήμες δεν είναι συμπαγές σύνολο, ζητούμενα-θεωρία-μεθοδολογία διίστανται. 

Κρίμα που δεν έχουν περάσει σημαντικά θέματα όπως αυτό εδώ της αποσπασματικότητας στον Σολωμό να υποψιάσουν τον κοινό λόγο ότι πρόκειται για θεωρητικά ζητήματα πέρα από τη σχολική λογική άλλων εποχών (επιπλέον κάποιοι θα νομίζουν ότι δεν έγραψε τίποτα «ολοκληρωμένο»), και ότι εν πάσει περιπτώσει αμαρτία να κάνεις το κομμάτι και τις «ψυχογνωστικές υποθέσεις»² σου με αυτή τη μυστήρια ωραία ποίηση που σου έτυχε να είναι και εθνική.

https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/works.html?cnd_id=10#toc002

Για τα δίκτυα φιλίας του ρομαντισμού, τον Νικόλαο Λούντζη και τον Διονύσιο Σολωμό

 https://www.eens.org/eens-congress-access/?main__page=1&main__lang=de&eensCongress_cmd=showPaper&eensCongress_id=352#_ftn1

¹"Ein Fragment muß gleich einem kleinen Kunstwerke von der umgebenden Welt ganz abgesondert und in sich selbst vollendet seyn wie ein Igel". Athenaeum. Ersten Bandes zweytes Stück. Βερολίνο: Vieweg, 1798, σ. 54.

² Δημηρούλης, Δημήτρης: Φάκελος «Διονύσιος Σολωμός». Ανατομία ενός εθνικού θρίλερ. Αθήνα: Μεταίχμιο, 2003, σ. 238.

Χρόνοι της γραμματικής - Μέλλων

 Θα ήταν πολύ παραγωγική στη διδασκαλία η σύνδεση των δύο φάσεων της ελληνικής γλώσσας σχετικά με τη μορφολογία και η αναφορά στην Κοινή, η οποία είναι σύμφωνα με τους γλωσσολόγους πολύ πιο κοντά στη νεοελληνική γλώσσα. Ένα θέμα που εγείρει πολλά ερωτηματικά, είναι οι δύο τύποι του νεοελληνικού Μέλλοντα, ο απλός (θα ανοίξω) και ο διαρκής (θα ανοίγω). Πώς προέκυψαν στην εξέλιξη της γλώσσας εφόσον η αρχαία γνωρίζει μόνο ένα Μέλλοντα; Πώς εξηγείται από την οπτική της ιστορικής (κοινωνιο)γλωσσολογίας και πώς μπορεί να τοποθετηθεί αυτό το φαινόμενο συγκριτικά -αν μπορεί να γίνει αυτό- μέσα στα πλαίσια της εξέλιξης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών; 

Τζάρτζανος, Αχιλλεύς: Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσης. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, 1972.

שואה Shoah Shoa Σοά

Πρώτον είναι Σοά (=Καταστροφή, Μεγάλο Κακό) και όχι Ολοκαύτωμα. Ο αμερικανικής προέλευσης όρος «Ολοκαύτωμα» που καθιερώθηκε από τη δεκαετία του 1980 και σημαίνει στην Παλαιά Διαθήκη «θυσία δια του πυρός» με συνδηλώσεις μάλιστα «αυτόβουλης θυσίας», δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για τις ναζιστικές μεθόδους εξόντωσης των Εβραίων (Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων, σσ. 158-160).

Δεύτερον, καιρός να πάψει να κυκλοφορεί το ψέμα ότι κανείς δεν γνώριζε τίποτα για τον φόνο, ούτε οι γείτονες ούτε ο περίγυρος. Μπορεί να μην γνώριζαν λεπτομέρειες, όταν όμως εξαφανίζονται μετά από κακοποιήσεις, καταστροφές περιουσιών, περιθωριοποιήσεις, στις οποίες ο περίγυρος πήρε μέρος, και άλλες απαγορεύσεις μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες αφού τους σύρουν μαζικά κάπου στην κεντρική Ευρώπη, ΟΛΟΙ ήξεραν ότι για καλό δεν είναι. Και σε χώρες φαινομενικά λιγότερο ενεργές από αντισημιτικής απόψεως όπως η διαχρονικά κρυφοକୋଠା Ελλάδα, οι χιλιάδες οικοσκευές μόνο που αρπάχτηκαν σε ένα ντελίριουμ σύλησης (βλ. Νίκος Μπακόλας, Η μεγάλη πλατεία) δείχνουν το μέγεθος της γνώσης και επίγνωσης. Μην αυτοχαϊδεύεστε, μεταπολεμικοί Ευρωπαίοι.

Τρίτον, ελπίζω και εύχομαι το google που έχει 90% μερίδιο στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, να εντάξει πάλι το μπλογκ αυτό στην πλατφόρμα αναζήτησης και να το βγάλει από το index weborum prohibitorum, διότι γνωρίζει  άριστα ότι πρόκειται για αφιλοκερδή ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ προσφορά ανάσας σε ένα σε γενικές γραμμές λଏବଂπεν μονοθεματικό τοπίο. 

χωρίς τελεία

πες ότι κάποιος, καλυμμένος από τα δίκτυά του παρακολούθησης και συνδρομής παντός είδους, πειραματίζεται στο μικροεπίπεδο με πτωχεύσεις εταιρειών που έμμεσα δρομολόγησε (υπονομεύσεις συνεργασιών π.χ.) ή προείδε (ανικανότητες) ή επιτάχυνε την εξέλιξη (μικρομεγαλομανίες φορολογικές), και παρουσιάζεται στους μυημένους ή αμύητους μικροφουκαράδες ή μικρορομαντικούς ως σωτήρ με κάποια μεγαλύτερα ή μικρότερα κεφάλαια και κυρίως νομικίστικες φόρμουλες συνενώσεων κτλ. και κατορθώνει να φτιάξει μαϊμού ψευτοκολοσσό, προγραμματισμένο να φουντάρει με χρέος τεράστιο στο δημόσιο, πλην όμως τα μέλη να "διασωθούν" με τον άλφα ή βήτα τρόπο -τρόπος του λέγειν, από το "εξαφανίζονται" έως την αντιστροφή, να έχουν υπερπληρώσει και να καταλήγει το δημόσιο να τους χρωστάει-, πες ότι το πείραμα επέτυχε σε βάρος μεν του κράτους, το οποίο δεν λυπάται κανείς αφού μέσα στο όλο σκεπτικό αυτό είναι ο "αρχικλέφτης", πες ότι έτσι διαφεντεύει τον εταιρικό χώρο από άλλο μετερίζι (αηδής λέξη), γιατί να μην μεγεθύνει το πείραμα αυτός ο κάποιος με το δίκτυό του σε επίπεδο χώρας, να εκβιάσει πτώχευση σε μιαν οικονομία έτσι κι αλλιώς κακόφημη και τη δύση να πληρώσει αδρά γιατί όλοι πάντα σου χρωστάνε έλληνα, και ιθύνοντες εγχώριους να τον ακολουθήσουν με αντάλλαγμα τη διάσωσή τους κατά την ιδεολογία του κάθε πολιτικού σχηματισμού, αλλά οπωσδήποτε και με κάποιες θυσίες παροδικές προσώπων -για θεσμούς δεν μιλάμε, αυτοί οι έτσι κι αλλιώς ασθενικοί εξατμίσθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη παρά μόνο πλασέμπο-, πάντως να διατηρήσει ο καθένας κάποιο μερίδιο στο πολιτικό φιλέτο, ο ένας να περάσει από τον ψευτοδικαιωματισμό της αντιδυτικής παραφιλολογίας -χωρίς διάθεση εδώ εξωραϊσμού της δύσης που όμως άλλα είναι τα θέματα- στην παλαιά ταξική θεώρηση χωρίς να του βγαίνει βέβαια μέσα στους παλαιούς τόνους των προσχηματικών ατελείωτων δακρύων, ο άλλος να μάχεται προσχηματικώς θεωρητικά (η θεωρία δεν είναι το δυνατό τους σημείο) ανάμεσα σε φιλελευθερισμό, κοινωνιοκρατική δημοκρατία, προσωπολατρία (αυτό πάντα σ' αυτούς) και υπεράσπιση του συστήματος (;), έτσι κι αλλιώς όλοι στα πόστα τους, στις ταβέρνες, στα γήπεδα, στα συνέδρια, στις επαφές, πες, λοιπόν, ότι σήμερα λένε όλοι ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και ότι η δημοκρατία αποδείχθηκε κραταιά, άρα συναίνεσαν, τότε ποιος είσαι εσύ ο παράφρων που κλαις την Ελλάδα και βλέπεις παντού μόνο παραγγελιές και ασφυξία και προβολές σεξουαλικής διαστροφής μικροαστικών αμοιβάδων να μην μένει καιρός για άλλα και κυρίως γλοιώδη χαμόγελα όπως εκείνα τότε -με τον καμένο φοίνικα- της αγοραίας κλοουνερί των μικροσπιούνων;

Προφητική λογοτεχνία

"-Τον κύριο Αριστείδη θα ήθελα.

-...

-Από το υγειονομικό κέντρο Νέου Ψυχικού.

-...

-Καλημέρα σας, κυρία Δουβρή Μακ-Άρθουρ εδώ.

-...

-Πρόκειται να σας ανακοινώσω μια πληροφορία τοπ σίκρετ.

-...

-Η τροχιά ενός κομήτου, του γνωστού στους επιστήμονας μετεωρολόγους με το όνομα Γλυκός Πρασινοσκούφης λόγω της πρασινωπής κοκκοειδούς χάλαζας που τον περιβάλλει, πλησιάζει επικίνδυνα το πεδίο έλξης της γης. Έχει υπολογισθεί ότι η μοιραία σύγκρουση θα επέλθει στις 30 Νοεμβρίου δηλαδή σε οχτώ μέρες από σήμερα και...

-...

-Η πρόσκρουσις του κομήτου στον γήινο φλοιό θα είναι βιαιοτάτη και...

-...

-Το κέντρον μας έχει κάνει μια αυστηρή επιλογή των πλέον σημαντικών προσωπικοτήτων του κοινωνικού μας βίου και...

-...

-Θα σας εμβολιάσουμε κατά του κομήτου γιατί..."

[...]

Ελληνικό Συμβούλιο Ευρώπης από Ευλαμπία και φίλους

-"Τι κάνει αυτός στην κουζίνα;"

-"Ψήνει κρουασάν και φτιάχνει καφέδες."

-"Από μουσικός έγινε φούρναρης;"

-"Όλα για τον ιερό σκοπό."

-"Και ποιος είναι αυτός σήμερα;" 

-"Αχ, καλή μου Πολυάννα, δεν έχεις καταλάβει τίποτα και μας ξέρεις τόσα χρόνια. Λοιπόν, η ακαταλόγιστη έχει ιδρύσει Ελληνικό Συμβούλιο Ευρώπης, λέει, και σήμερα είναι η εγγραφή των μελών και η εκλογή του προεδρείου."

-"Να πάμε κι εμείς. Ποιο το αντικείμενο του σωματείου;"

-"Πρέπει όλα να τα γελοιοποιείς; Δεν βλέπεις την κινητοποίηση και τη μαζική προσέλευση; Κακά τα ψέματα, η φίλη μας έχει μια κάποια εμβέλεια. Ποιο αντικείμενο; Δεν υπάρχει αντικείμενο. Βαβούρα να γίνεται. Αύριο μεθαύριο αρχίζει η τουρνέ και κάνει δημόσιες σχέσεις, κυρίως για να βοηθήσει τον αγαπημένο της μουσικό να ανοίξει τα φτερά του."

-"Ελληνικό Συμβούλιο Ευρώπης για τη Διάσωση της Παρτιτούρας;"

-"Επιτέλους, αντελήφθης. Λίγα και καλά τα κομματικά κομματόσκυλα, τετράποδα άπειρα."

-"Κ ο μ μ α τ ό σ κ υ λ α;"

-"Οπαδοί του κόμματος, των σημείων στίξεως."

Αντρέι Πλατόνοφ

 "Ο Βόσιεφ άρπαξε το σακί του και βγήκε στη νύχτα. Ένας ερωτηματικός ουρανός έλαμπε πάνω από τον Βόσιεφ με τη βασανιστική δύναμη των αστεριών του, αλλά στην πόλη είχαν ήδη σβήσει τα φώτα και όποιος είχε τη δυνατότητα κοιμόταν χορτασμένος από το δείπνο. Πατώντας στα θρύμματα του εδάφους, ο Βόσιεφ κατέβηκε στο ρέμα και ξάπλωσε, με την κοιλιά του κάτω, για να αποκοιμηθεί και να χωριστεί από τον εαυτό του. Για τον ύπνο όμως χρειαζόταν η ηρεμία του μυαλού, η εμπιστοσύνη του στη ζωή, η άφεση της βιωμένης πίκρας, ενώ ο Βόσιεφ ήταν ξαπλωμένος με μια σκέτη ένταση της συνείδησης και δεν ήξερε αν είναι χρήσιμος στον κόσμο τούτο ή μήπως όλα θα πάνε μια χαρά και χωρίς αυτόν. Από κάποιο άγνωστο σημείο φύσηξε αέρας για να μη σκάσουν οι άνθρωποι, και ένα σκυλί των περιχώρων έκανε αισθητές τις υπηρεσίες του με μια αδύναμη φωνή αμφιβολίας.

«Πλήττει το σκυλί, ζει μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκε, όπως κι εγώ».

Το σώμα του Βόσιεφ ατόνησε από την κούραση, ένιωσε ψύχος στα βλέφαρα και έκλεισε μ' αυτά τα ζεστά μάτια του".

Πλατόνοφ, Αντρέι [Βορόνεζ 1899-Μόσχα 1951]: "Εκσκαφή [γραμμ. 1930, δημοσ. επίσημα στο περιοδ. Νόβι Μιρ 1987, βιβλίο 1989]". Στο Πλατόνοφ, Αντρέι: Ευτυχισμένη Μόσχα. Δύο νουβέλες. Μετάφραση από τα ρωσικά Ελένη Μπακοπούλου. Επίμετρο Γιόζεφ Μπρόντσκι. Αθήνα: Καστανιώτης, 2019, σ. 155. 

 

Σχόλιο

-Γιατί Πλατόνοφ; 

-Επειδή τα βιβλία μίλησαν πάντοτε όταν όλα σιωπούσαν. Επειδή το ρωσικό "κάθαρμα" κατά Στάλιν -αλλού "ταλαντούχο κάθαρμα" παραφράζοντας έτσι την αδυναμία του Στάλιν να μην σχολιάσει κάτι που μάλλον τον εντυπωσίασε- απάντησε-πάλι τυχαία- σχετικά με ένα σοβαρό τεχνικό βιοτικό ζήτημα. Αν το σώμα απαξιώνει τον ύπνο, δεν μπορείς ούτε να πεθάνεις -καθότι αδελφάκια, ύπνος και θάνατος-, κι αυτό είναι κόλαση. Επειδή όλοι, σε ανατολή και δύση, σήμερα άλλα θέλαμε αντί για επεκτάσεις αμυντικών συμμαχιών, ανατολικών και δυτικών, και κόντρες ατελείωτες και αγορές μεταλλικών τεράτων, και βαρεθήκαμε τη φιλοσοφολογία περί πολέμων ως πατέρων αναγεννησιακών θαυμάτων κτλ. Επειδή σιχαθήκαμε, όχι γιατί θα σφίξουμε τα ζωνάρια, αλλά γιατί μας κοροϊδεύουν οι εξελίξεις ως αυταπατώμενους και έχοντες ψευδαισθήσεις. Επειδή εν τέλει κι αυτή η εξέλιξη ψέμα είναι. Άρα και ο σχολιασμός μας της επικαιρότητας.

-Η δυτική (αγγλοσαξωνική) πρόσληψη δυσκολεύθηκε. Εδώ φαίνεται πόσο πιο κοντά είμαστε οι χώρες οι ευρωπαϊκές -και ίσως και άλλες αραβικές ασιατικές αφρικανικές, για τις οποίες δεν έχουμε άποψη αναφορικά με την πρόσληψη- που βιώσαμε ιστορικά κρατικιστικές απορίες (με την έννοια της αδυναμίας) και σφίξεις. Ωραία η κατακλείδα της αμερικανίδας συγγραφέα (1970).

https://www.nytimes.com/1970/02/01/archives/indeed-it-is-difficult-to-understand-why-stalin-denounced-platonov.html  

https://www.theguardian.com/books/2010/feb/18/andrei-platonov-robert-chandler

Μετανάστευση και ονοματοδοσία: ένα μάλλον ελληνικό φαινόμενο

Λόγω απουσίας και αφελούς σκέψης και εσφαλμένης πληροφόρησης -διότι και οι ίδιοι δεν το έθιγαν ή μιλούσαν αόριστα για "βάπτισμα"- πριν το μιλένιουμ δεν είχα προβληματισθεί με τα ελληνικά ονόματα των αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα. Εξάλλου, το φαινόμενο της ακούσιας ονοματοδοσίας δεν το έχω συναντήσει αλλού. Βαθιά ρατσιστικό δείχνει την ανέτοιμη για οποιαδήποτε αλλαγή ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του 1990 και εφεξής. Το όνομα είναι ζήτημα άμεσα συνδεδεμένο με την ταυτότητα, την υπόσταση του ατόμου. Από τη μία ο ονοματοδότης διασπά αυτή την ταυτότητα για να οικειοποιηθεί το σχίσμα που του ταιριάζει, από την άλλη, και αυτό είναι το ενδιαφέρον και προέκυψε διαισθητικά από συζητήσεις με γνωστούς, ο μετονομασμένος το ενσωμάτωσε αναγκαστικά στην ταυτοτική του αντίληψη διπλασιάζοντας την αίσθηση του Εαυτού: ο Εαυτός του πραγματικού ονόματος είναι του οικείου περιβάλλοντος των αισθημάτων και των αξιών, ο Εαυτός του πλαστού ονόματος είναι αυτός των ξένων παραστάσεων και εικόνων που προβάλλονται πάνω σου, οικείος με την πάροδο του χρόνου, πάντως αλλότριος.

Στην πράξη: σε λένε Κώστα και ξαφνικά πρέπει να ακούς στο όνομα Κρεσνίκ ή σε λένε Νώντα και γίνεσαι Μιρλίντ.     

Η χώρα όπου καθηλώθηκε ο χρόνος

 

2004 (φωτό ΕUROKINISSI, από LIFO)

:

2022, Καρτερός Ηρακλείου (από φμπ, χωρίς στοιχεία)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 https://www.tanea.gr/2004/07/08/greece/ta-e-mail-twn-anagnwstwn-2/

Life Writing ψυχοθεραπευτικές ανοικτές συνεδρίες ∞G Ευλαμπίας για ανεμβολίαστους, εμβολιασμένους, μελαγχολικούς ΙΙ

-"Παρακαλώ, συγκεντρωθείτε. Μας συγχωρείτε για το παρατεταμένο διάλειμμα, αλλά ο κ. Igel μάσησε τις χορδές της κιθάρας την ώρα του γεύματος χαλβά και χρειάστηκε να επινοήσουμε νέο όργανο. Μουσικό. Ο ευφάνταστος κιθαρίστας μας έφτιαξε πανφλάουτο με τα λαθραία πλαστικά καλαμάκια της κυρίας Μπίας -κυρία Μπία, σας είμαστε υπόχρεοι- που θα ντύσουν μουσικά το δεύτερο και τελευταίο μέρος της αφήγησης της αγαπητής μας Νίνας."

[-"Jessas, Maria und Josef! Αρχίσανε θεαματικά. Καλά, αυτή δεν ήταν δεινή πολέμιος των πλαστικών; Δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα κονσερβοκούτια των ζωοτροφών, να τα δέσουν με κλωστούλες και να παίζει ο Τοτός ντέφι;"

-"Πολυάννα, αν δεν σταματήσεις, θα κλείσω την ανοιχτή ακρόαση. Ξεκούρασε το μυαλό και τη στόμα σου ή τέλος πάντων ανοιγόκλεινέ τη μόνο για τον πασατέμπο."]

-"Πλησίασε και κάθισε, φίλη μου. Μην φοβάσαι. Ο κ. Igel έγινε κλειδοκύμβαλο. Δεν θα σε ενοχλήσει ξανά. Περιμένουμε εναγωνίως τις νέες παλιές σου περιπέτειες. Νίνα, σε ακούμε."

-"Θέλω να σας εξιστορήσω άλλη μία συνάντηση ή μάλλον επίσκεψη αυτή τη φορά στο σπίτι του θείου Άγη στο χωριό. Ήμασταν εμείς οι δύο, η χαρούμενη μητέρα μου, ένα ζευγάρι ξένων φίλων, ο δωδεκάχρονος γιος της κοπέλας και φυσικά ο οικοδεσπότης. Το σπίτι είχε έναν εκπληκτικό κήπο, ο θείος ξεπάτωνε τα πάντα στο πέρασμά του, τα φύτευε στον κήπο του και κατά θαυμαστό τρόπο έπιαναν όλα. Ένας άγριος καταπράσινος δροσερός κήπος με ψηλά δέντρα και πάντα ανθισμένους θάμνους και λουλούδια. Όσο ωραίος ο κήπος, τόσο ύποπτο το χαμηλό σπιτάκι με το ένα δωμάτιο και τον αδιευκρίνιστο βαθμό καθαριότητας, καθότι ο άνθρωπος ήταν μόνος, μεγάλης ηλικίας και είχε άλλες προτεραιότητες από το πλύσιμο. Καθίσαμε γύρω από ένα τραπέζι στην ωραία σκιά των δέντρων μπροστά στο κατώφλι και αναμέναμε τα κεράσματα. Είχαμε ανταλλάξει ανήσυχες ματιές με τη χαρούμενη, μάλλον εγώ ανήσυχες και εκείνη αποφασισμένες, όταν εμφανίζεται ο θείος Άγης με μια πιατέλα καρπούζι. Από το σημείο που καθόμουν, είχα παρακολουθήσει όλη τη διαδικασία, την είσοδό του στο σπίτι και το κόψιμο του καρπουζιού, έβλεπα τα ζουμιά να τρέχουν στο πάτωμα και πάνω του, να σκουπίζει τα άπλυτα χέρια του σε κάτι σαν πετσέτα και μετά να πιάνει τα πηρούνια από τα δόντια τους και κάτι ποτηράκια από το στόμιο και να τα κουβαλάει έξω στο τραπέζι. Ξέχασα να πω ότι προηγουμένως είχε πάει στον καμπινέ. Οι φίλοι μας έπεσαν πάνω στο καρπούζι ανενόχλητοι, εμείς με τη χαρούμενη κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε, όταν για το αποκορύφωμα του καλωσορίσματος ο θείος Άγης για δεύτερο γύρο έφερε με την αύρα μεγάλου σασπένς ένα μπουκάλι κουμκουάτ. 'Αυτό δεν το ξέρετε σίγουρα', καμάρωσε απευθυνόμενος στους φίλους μας. Ο Ξάντης έκανε τη μετάφραση και δεν έπαιρνε τίποτα χαμπάρι από τα νοήματα που του έκανα. Δυστυχώς ο θείος σερβίρισε ο ίδιος και δεν το άφησε στη διακρική μας ευχέρεια..."

"

 

 -"ωωωωωω..."

-"Μην πτοείσαι, φίλη Νίνα. Κι εσύ, σε παρακαλώ, μην φυσάς, να ρουφάς μόνο. Μας ξεκούφανες. Από παρτιτούρα ήταν αυτό;"

-"Είμαι αρχάριος στον αυλό του Πανός, Ευλαμπία."

-"Νίνα, συνέχισε."

-"...δυστυχώς, λοιπόν, μας έδωσε στον καθένα το ποτήρι του και στάθηκε ευτυχής, έτοιμος για πρόποση. Πέταξε κι ένα 'Welcome' και μέσα σ' εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα και έχοντας καθηλώσει το βλέμμα μου πάνω στον θείο που κοιτούσε τους ξένους φίλους, ακουμπάω το χέρι μου με το ποτήρι στον δεξιό μου ώμο και χύνω ακαριαία το περιεχόμενο πίσω από την πλάτη μου..."

"

 

 

-"...η χαρούμενη είχε ήδη αδειάσει το ποτήρι της χαλαρά στο τσιμέντο δίπλα της. Όλα καλά. Δεν είχαμε όμως υπολογίσει την αντίδραση των άλλων. Με το που είδε η κοπέλα την κίνησή μου, σκέφτηκε, φαίνεται, πως πρόκειται για κάποιο ελληνικό έθιμο, ένα must φολκλορικό και ανθρωπολογικό, και τη βλέπω να σηκώνει το χέρι της έτοιμη να με μιμηθεί. 'Μη', της λέω, 'δεν κάνει, αυτό που έκανα είναι δικό μου σχέδιο, ένα προαιώνιο στοίχημα καλωσορίσματος, μην επηρεάζεσαι, ο καθένας με τις ευαισθησίες του.' Άδειασαν όλο το μπουκάλι."

-"Όχι άλλα καλαμάκια, παρακαλώ. Θα σου πάρω καινούρια κιθάρα. Φίλοι μου τετράποδα, κυρία Μπία, λοιπές κατίνες φραξιονίστριες ωτακούστριες, τα θερμά μας ευχαριστήρια στη Νίνα για τις πολύ όμορφες ιστορίες της που μας μετέφεραν σε άλλες ανέμελες εποχές. Θα αποχαιρετηθούμε με τρία 'ουρά' προς τιμήν της θρυλικής βασίλισσας Ελισάβετ που οι θεοί να κόβουν χρόνια από μας να δίνουν σ' Αυτήν. Αν θέλει βεβαίως."

[-"Αχ, μωρέ Ανδρονίκη, τελείωσαν οι εκδηλώσεις της σαλεμένης; Σαν επικήδειος ακούγεται."

-"Σήκω όρθια για τις επευφημίες, ασεβές αστοιχείωτη. Άσε πάνω μου τα υπόλοιπα."] 

"Κριτική κουλτούρας"

Ανάμεσα στον μαρξισμό και στο αποκρυφιστικό κύμα του εσωτερισμού (μαγεία, αντιεμπειρισμός, αντιορθολογισμός κτλ.) της καμπής προς τον 20ό αιώνα (βιομηχανική εποχή), που ενστερνίζονταν παρεμπιπτόντως κατά διαστήματα (μέχρι να πάρουν χαμπάρι οι περισσότεροι το μέγεθος της ασυναρτησίας) ευυπόληπτοι και σημαντικοί διανοούμενοι της εποχής, ξεφύτρωσαν αργότερα οι μεσοπολεμικοί φασισμοί. Σήμερα προσπαθούν κάποιοι να αναβιώσουν τεχνητά εκείνες τις εικόνες και τις Konstellationen. Και αν πιστεύουν άλλοι ότι γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας βλέπει και θαυμάζει ΥΕΝΕΔ, ας τρίψουν τα μάτια τους που ω ευλογία! τα έχουν ακόμη, να σταματήσουν να βλέπουν οράματα.   

Φαντασθείτε αλλεπάλληλους κύκλους "γεγονότων" και στο βάθος τους κάπου την αλήθεια. Την βλέπετε; Όχι πια. Όταν λείπει η σχέση αναφορικότητας που από ένα σημείο και μετά, απλώς το διαισθάνεσαι ως πολίτης, όλα είναι άξια υποψίας, εικόνες, ήχοι, μαρτυρίες, όταν όλα καταλήγουν να είναι συνάρτηση ενός παρονομαστή που όμως δεν μπορείς ακριβώς να περιγράψεις ποιος είναι, όταν σε στιγμές ξαφνικής διαύγειας καταλαβαίνεις ότι είναι σαν να σε έχουν πετάξει μέσα σε μια ευτελή σκηνοθεσία, τότε έχεις χάσει την πολιτική σου υπόσταση, δεν αντιλαμβάνεσαι την κοινωνία και τον άνθρωπο γύρω σου παρά μόνο ως θέαμα. Το νέο πολεμικό απλοϊκό μοντέλο της απόλυτα ελεγχόμενης επικοινωνίας εικόνων και μηνυμάτων και του αποκλεισμού της διαφορετικότητας και της υψηλής σκέψης είναι εύκολα ανιχνεύσιμο, γιατί όπως οι λογοκρισίες και προπαγάνδες των παλιών γνωστών ολοκληρωτισμών έχει χαρακτηριστικά ωμότητας ή/και πορνογραφίας αστυνομικού δελτίου (κατασκευασμένου συνήθως) ή φτηνοθεάματος ή πολιτικού λόγου σιφονιέρας (συρτάρια σκέψης και νοημάτων). Η δυσκολία του έγκειται στο γεγονός ότι έχει λάβει τη συναίνεση κάποιων παλαιών κέντρων και προσώπων φορέων "εξουσίας", οι οποίοι νομιμοποίησαν το πλασματικό σχολιάζοντας και αναλύοντάς το.  

Life Writing ψυχοθεραπευτικές ανοικτές συνεδρίες ∞G Ευλαμπίας για ανεμβολίαστους, εμβολιασμένους, μελαγχολικούς

--"Σήμερα, φίλοι και φίλες μου πιστοί και αγαπημένοι, θα μας μιλήσει η Νίνα για αστεία περιστατικά της ζωής της. Νίνα, σε ακούμε."

-"Καλησπέρα σε όλα τα τετράποδα, στον Ίγκελ -Ευλαμπία, πάρ' τον απ' τα πόδια μου, αααααααααααα, θα λιποθυμήσω-, στους διοργανωτές και στην κυρία Μπία με τους χαλβάδες της. Θα σας μιλήσω για δύο προσωπικά μου βιώματα της προηγούμενης χιλιετίας και θα σας παρακαλέσω να συγκεντρωθείτε και να αφήσετε την ιστορία να σας μεταφέρει χαλαρά στο παρελθόν μου."

-"Υπόκρουση, μουσική υπόκρουση, μην ξεχνιόμαστε."

-"Να μου το λες πότε τη θες, Ευλαμπία, συνθέτης είμαι, δεν ξέρω την πλοκή."

-"Ούτε εγώ. Άρτελ είμαστε, η ομήγυρη θα σε εμπνέει."

-"🎵"

-"Λοιπόν... Φαντασθείτε ένα παλιό σπίτι σε χωριό, μια παρέα Ελλήνων και άλλους τόσους ξένους, Αυστριακούς, που κάθονται σε ένα μεγάλο τραπέζι στην αυλή. Στο τραπέζι έχουμε καλέσει και έναν μακρινό συγγενή, δευτερανήψι της γιαγιάς μου, περίπου 85 τότε και μια χαρά, ο οποίος μας ανακάλυψε εκείνο το καλοκαίρι και μας υιοθέτησε, ανήψια του μας ανέβαζε, ανήψια του μας κατέβαζε, μας έλεγε για το ένδοξο γένος του -και της γιαγιάς μου-, ότι κατάγονται από έναν από τους επτά ή εννιά, δεν θυμάμαι, στρατηγούς που ήλθαν στην Κρήτη με τον Νικηφόρο Φωκά, μετά μας εξηγούσε αναλυτικά τα των βοτάνων, δεν είχε αφήσει βότανο για βότανο στις εξοχές της Κρήτης, μας έλεγε να πετάξουμε από τα ντουλάπια μας τη ρίγανη και να τα γεμίσουμε με θυμάρι, πανάκεια το θυμάρι, βοηθάει και το ερωτικό, έλεγε, διεγερτικό το θυμάρι, λοιπόν, κρατιόμασταν να μην τον ρωτήσουμε αν το δοκίμασε, και όλο τέτοια, α!, επίσης για τον γενναίο μακεδονομάχο πατέρα του που έφυγε να πολεμήσει και τον άφησε ορφανό και φτωχό στην καημένη μητριά, αυτό ήταν το δικό μας συμπέρασμα, μας άρεσε ο θείος Άγης, πανηγύρι για πανηγύρι δεν άφηνε, μας κουβαλούσε κι εμάς, δηλαδή αυτός μας ξεσήκωνε και τον πηγαίναμε με το αυτοκίνητο..."

-"🎵"

-"...είχε από δίπλα τον ξένο φίλο μας να τον φωτογραφίζει στο πανηγύρι αγκαλιά με έναν γραφικό ηλικιωμένο που είχε κρεμάσει πάνω του όλα τα παράσημα της οικουμένης - παρτιζάνος ήτανε, αξιωματικός ήτανε, κατά φαντασία ή αληθινός, θα σας γελάσω-, πήγαμε και για στάκα και παϊδάκια σε μια μονοτροπική ταβέρνα που μόνο αυτά σερβίριζε, και οι φίλοι μας έπεσαν με τα μούτρα στη στάκα και μετά δεν κατέβαινε τίποτα και αναρωτιόντουσαν τι πάθανε, και όλο τέτοια."

-"🎵"

-"Ο θείος Άγης, λοιπόν, πολύ μας πήγαινε και σε εκείνο το τραπέζι άρχισε πάλι τις ίδιες ιστορίες του κι εμείς να μεταφράζουμε, ώσπου μια στιγμή βγαίνει ο αδελφός μου στην αυλή, πάει και στέκεται πίσω του και σηκώνει ψηλά ένα χαρτόνι για να το δουν οι υπόλοιποι. Οι φίλοι μας κοιτούσαν το χαρτόνι με χαμογελαστή απορία, εμένα με έπιασε νευρικό γέλιο και ο Ξάντι κοκκίνισε σαν ντομάτα όπως όταν σφιγγόταν από τα γέλια ή από το κλάμα που δεν του έβγαιναν, και έμεινε σύξυλος."

-"🎵"

 -Το χαρτόνι έγραφε γερμανιστί, για να καταλάβουν οι φίλοι μας, μια λέξη με κεφαλαία: HUNDERT."

-"Hundert?"

-"Hundert. Εκατό φορές μας τα είπες, θείε, εκατό φορές τα ακούσαμε, εκατό φορές, τα ίδια και τα ίδια. "

.............

-"Τι γίνεται; Γιατί σταμάτησαν;"

-"Άσε μας, μωρέ Ανδρονίκη, με τον κοριό σου. Στο καλύτερο μας έκοψε."

-"Σταμάτα, προπέτα Πολυάννα. Μια χαρά δουλεύει ο κοριός. Δεν ακούς κιόλας. Ο μουσικός ξεράθηκε στο γέλιο και προφανώς κυλιέται στο πάτωμα, η λουλού μπουρδουκλώθηκε μαζί του και τσιρίζει, το γατοσκυλολόι βρυχάται και τα έκανε γης μαδιάμ, Μπία, Ευλαμπία, Νίνα τρώνε τον χαλβά, ακούω τις μασέλες τους."

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

  

Περαιτέρω

 περαιτέρω ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ περαιτέρω ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ περαιτέρω ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ

 

περαιτέρω

 

https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89&dq=

 

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/searchresults?q=peraite/rw&page=1 

 

περαίτερος, περαιτέρα, περαίτερον<συγκρ. τ. περαῖος, περαία/περαίη, περαῖον=ο, η, το απέναντι, πέρα από κάτι άλλο

Φιλειρηνικές διαμαρτυρίες ∞G Ωχ! Ευλαμπίας για ανεμβολίαστους, εμβολιασμένους, κρούσματα και εμπόλεμους

-"Ησυχία, βλέπω. Πού πήγαν όλοι;"

-"Στο καταφύγιο για συμπαράσταση στον φίλο ουκρανικό λαό".

-"Δεν έχουμε καταφύγιο. Εκτός και αν πρόλαβαν σε τέσσερις μέρες και άνοιξαν λαγούμι οι ζηλωτές της ανυποταξίας".

-"Τους έστειλα στο υπόγειο της κυρίας Μπίας που με είχε τρελάνει ότι θέλει κάποιον να της το καθαρίσει".

-"Η αγέλη θα το καθαρίσει;"

-"Δεν ξέρω, πάντως η κυρία Μπία ενθουσιάστηκε και όση ώρα παρακολουθώ την κίνηση από το πίσω μπαλκόνι, συνέχεια ανεβοκατεβαίνει με δίσκους και δισκάκια με λιχουδιές".

-"Αααααα, να' τα τα καλά παιδιά. Μα τι τους έχει κρεμάσει των ζωντανών; Αυτή είναι η σουηδική σημαία. Άλλα με την ουκρανική, άλλα με τη σουηδική".

-"Ε ναι, είναι, λέει, μία αινιγματική αλληγορία, διότι και οι δύο είναι κίτρινες μπλε. Σημασία δεν έχει το σύμβολο, αλλά η ειρήνη στον κόσμο, λέει. Γι' αυτήν πάντως φαίνεται να αποτελεί τεράστιο αίνιγμα αυτή η σύμπτωση χρωμάτων. Κατά τα άλλα αυτήν τη στιγμή τους διαβάζει τις σκέψεις της περί θεωρίας των ∞G Ωχ! Σου το λέω, γιατί μια ψιλοματιά έριξα στη χαρτούρα όσο έπλενε τη μουσική λουλού απόντος του συνθέτη που το απαγορεύει".

-"Ωχ!"

-"Ακριβώς. Συνοπτικά, λοιπόν: όταν ακούει για στρατιωτικά δώρα συμμάχων υπέρ της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των λαών και του ανθρώπου, κραυγάζει με οδύνη Ωχ!, όταν ακούει για μη ανάμειξη και διακινδύνευση της ακεραιότητας του έθνους υπέρ των δικαιωμάτων των λαών και του ανθρώπου, κραυγάζει με τρόμο Ωχ!, όταν ακούει ότι οι ρωσικές δυνάμεις διψάνε, πεινάνε, χάνουν τον δρόμο, κραυγάζει με κλαυσίγελω Ωχ!, όταν ακούει ότι μπαίνουμε σε περίοδο ψυχρού πολέμου, κραυγάζει με αγανάκτηση τριακονταετή Ωχ!, όταν ακούει μεταφορές και μιμήσεις μελοδραματικών κρουσματοαφηγήσεων στο πεδίο των αμάχων και των στρατιωτών ουκρανών και ρώσων, ουρλιάζει Ωχ! Ωχ! Ωχ!, και άλλα τέτοια πολλά. Πάντως δεν την κόβω και πολύ επιμελή τον τελευταίο καιρό. Πολλές στιβάδες ψέμα, λέει, αν γίνει κάτι της προκοπής, πρέπει πρώτα να ξεσκονίσουν το ψέμα όλοι, γιατί ο κόσμος με τα άλλα αντί άλλων θα αποκτηνωθεί από τη βλακεία".

-"Πράγματι. Αλλά και πώς να παραδεχθούν όλοι ότι θέλουν να την κάνουν ευκολότερη την όποια αλλαγή με συνεχή πλασέμπο χωρίς να ρίξουν τα μούτρα τους;"

-"Ώρα να το διαλύσωμε, που έλεγε και η γιαγιά της στη βραδινή βεγγέρα, μου είπε προχθές".

Διάλεξη ∞G Ευλαμπίας για ανεμβολίαστους, εμβολιασμένους, πάσχοντες, αναξιοπαθούντες

 -"Τι έχουμε πάλι σήμερα;"

-"Διάλεξη με προβολή εικόνων. Αφού είδες την αφίσα." 

-"Ακριβώς επειδή την είδα. Ποιος ο συμβολισμός;"

-"Δεν υπάρχει συμβολισμός, λέει. Η εικόνα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα."

-"Λοιπόν, έχουμε και λέμε: δυο ζευγάρια πόδια σε κάποιο ΜΜΜ και κάποιος τρίτος που τα φωτογραφίζει. Το ένα ζευγάρι πόδια απλώνεται τέρμα, το άλλο μαζεύεται άφαντο. Άνδρας - γυναίκα, δεν είναι;"

-"Πολυάννα μου, είσαι μια διάνοια."

-"Και ποιος μας λέει ότι δεν είναι ανατομικό το ζήτημα; Ο μεν στενεύεται, η δε βουλώνει το γράμμα."

-"Να πας να ακούσεις και να έλθεις να μου πεις κι εμένα, διότι μου απαγόρεψε να πλησιάσω. Θέλει, λέει, μόνο αχρησιμοποίητο κοινό." 

-"Τη φωτογραφία πού την τράβηξε, Ανδρονίκη μου; Αυτό τουλάχιστον σου το είπε η παραλογισμένη;"

-"Οι απίστευτες συμπτώσεις, λέει. Τους είχαν κλείσει θέση δίπλα της. Ένα ζευγάρι που ερχόταν από κάποιο απίστευτο νησί και που είχαν πάει εκεί για κάποιες δοκιμές ή γυρίσματα για ένα πράγμα σαν αυτό που είχαμε δει παλιά -θυμάσαι;- στο τεβέ σενκ, κάτι ομάδες που βασανίζονταν περνώντας από στενούς σωλήνες ή κρέμονταν από τριχιές πάνω από ιλιγγιώδη δύο μέτρα κτλ."

-"Μα τι στο διάτανο; Όλα σ' αυτήν συμβαίνουν; Και πότε έγινε αυτό;"

-"Ιούλιο του 2018, λέει. Τα ηθικά διδάγματα θέλουμε. Τώρα που τίποτα μα τίποτα πια δεν στέκει, και έχει γεμίσει ο τόπος με Ψ Ε Μ Α Τ Α. Α ναι, ο τίτλος της διάλεξης δεν είναι 'Επιβιώσασ*α' όπως γράφει η αφίσα, αλλά ο μουσικός δεν πρόλαβε να την εκτυπώσει διορθωμένη. Θα το χρησιμοποιήσει όμως για να σχολιάσει, λέει, την gender κοινωνιόλεκτο των νέων άφυλων κοινωνιών της ισοπέδωσης και του αποπροσανατολισμού. Είναι αυτά τα αστεράκια ή η διπλή τελεία ('Επιβιώσασ:α') που επιτρέπουν σε άλλες γλώσσες να εμπεριέχουν όλα τα φύλα στην καταδήλωση. Το ονομάζει κατάντια και έχει σκοπό να απαγγείλει και εγκώμιο στην ελληνική γλώσσα που λόγω δομών δεν το επιτρέπει αυτό."

-"Και παραλογισμένη και οπισθοδρομική η καλή μας Ευλαμπία."

-"Δεν πειράζει, κάπου να διαπρέψει και αυτή. Εμείς πάντως devoted, hingebungsvoll και αφοσιωμένες. Κόλλησα ειδοποιητήριο στην πόρτα του ναού, τουτέστιν της αποθηκούλας, ότι τους ετοίμασα το γνωστό ταψί για τα μετά και την εμπέδωση των επιστημονικών πορισμάτων. Σε βλέπω που ετοιμάζεσαι να πας να κρυφακούσεις. Δεν χρειάζεται. Κρέμασα κοριό στο μενταγιόν του Αζόρ."

Η Σοά και τα Γκουλάγκ του 20ού αιώνα

Η Σοά μπορεί να γίνει αντικείμενο θρηνητικής αφήγησης προς τους έξω, τους μη Εβραίους; Δεν ξεχωρίζει φύλο και ηλικία. Δεν είναι υλικό μυθοπλασίας παρά μόνο από τους επιζήσαντες. Είναι μέτρο και σημείο σύγκρισης; Δεν έχει επιστροφή.

 

Τα Γκουλάγκ, η αιματηρή παρονυχίδα από κάτι που εορταζόταν ως η πολιτική σωτηρία του ανθρώπινου γένους, που εξαπλώθηκε, μόλυνε και υπονόμευσε το ιδεώδες της αγωνιστικής κοινότητας. Είναι υλικό μυθοπλασίας. Είναι μέτρο και σημείο σύγκρισης. Δεν έχει επιστροφή.   

 

Η Σοά είναι ο σπόρος της άσκοπης εξόντωσης της ζωής και η αέναη ελπίδα της ενεργοποίησης του σε όλους υπάρχοντος εν δυνάμει ανθρωπισμού. Αν η γερμανίδα πολιτική κρατούμενη (όχι κομμουνίστρια) Isa Vermehren (αρχικά στις φυλακές και κατόπιν στις παράγκες του γυναικείου στρατοπέδου συγκεντρώσεως Ravensbrück, Απρίλιος 1944-Φεβρουάριος 1945, συνελήφθη με τους γονείς της λόγω αυτομόλησης του αδελφού της από τη γερμανική μυστική υπηρεσία στους Άγγλους) παρατηρεί στο περιβάλλον εγκλεισμού της (πολιτικοί κρατούμενοι) ότι την πίστη τους στον άνθρωπο δυο ομάδες διατήρησαν, οι χριστιανοί και οι κομμουνιστές, ίσως θέλει να πει ότι μόνο η λατρεία των ιδανικών διασώζει την ψυχή του ανθρώπου, ακόμη και στον όλεθρο. Οι κομμουνιστές των ρωσικών Γκουλάγκ (βλ. ανάρτηση 25/9/2018) ποια πίστη να διατηρήσουν εκτός από αυτήν του λάθους; 

Ruth Klüger (Βιέννη 1931-Irvine, Καλιφόρνια 2020)

Οι τελείως διαφορετικές στρατοπεδικές μαρτυρίες των Primo Levi (βλ. ανάρτηση 20/3/2016) και  Franci Rabinek Epstein έχουν ένα κοινό σημείο, προσέκρουσαν και οι δύο στην πρόσληψη : η μεν πρώτη εκδίδεται στην Ιταλία (ένας πρώτος εκδότης αρνήθηκε, τελικά 1947, αναθεωρημένη 1958) και έχει μέτρια τύχη, ενώ ο ίδιος γίνεται γνωστός (η εμπορική επιτυχία της αμερικανικής έκδοσης το 1987 συμπαρέσυρε και την ευρωπαϊκή αγορά βιβλίου), ενώ η δεύτερη δεν βρίσκει εκδότη στην Αμερική της δεκαετίας 1970 και τελικά εκδόθηκε posthum το 2020. Γιατί;  Γιατί ο εκδότης της έφερε ως παράδειγμα προς μίμηση στη Ruth Klüger, συγγραφέα μιας από τις κορυφαίες στρατοπεδικές μαρτυρίες (1992), την ψευτομαρτυρία του D. (1995) όταν ακόμη τη θεωρούσαν αυθεντική, και που τρία χρόνια μετά την έκδοσή της αποκαλύφθηκε η ιερόσυλη πλαστότητα; 

Franci Rabinek Epstein (Πράγα 1920-Νέα Υόρκη 1989)

Και τα τρία βιβλία, ασχέτως μορφωτικού υπόβαθρου ή κοινωνικής προέλευσης του / της συγγραφέα και του γεγονότος ότι η Epstein δεν ήταν συγγραφέας, αλλά σχεδιάστρια μόδας, κινούνται πάνω στον άξονα της γυμνής χωρίς ψιμύθια γραμμικής αφήγησης χωρίς στοχαστική αυτοαναφορικότητα, δραματικές παρεκβάσεις και τόπους αισθηματολογίας. Η πλοκή είναι η οδός της επιβίωσης μέσα από το απερίγραπτο. Τίποτε λιγότερο, τίποτε παραπάνω. Αυτό που διαφοροποιεί την εκάστοτε εξιστόρηση, πέρα από τις εξωτερικές συνθήκες (τα στρατόπεδα δεν είναι αντίγραφα καρμπόν το ένα του άλλου για όσους δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες, και επίσης ο χρόνος μεταφοράς / εγκλεισμού είναι διαφοροποιητικό στοιχείο) είναι οπωσδήποτε η υποκειμενική βιωματική αναδίφηση του βιο-αρχείου.

 

 

Οι παραπάνω αφηγήσεις έχουν συνείδηση της ιστορικότητάς τους, δηλαδή του γεγονότος ότι αποτελούν μαρτυρίες όχι μόνο προσωπικές, αλλά και όσων σιώπησαν, αυτών που βούλιαξαν

Primo Levi (Τορίνο 1919-1987)

και αυτών που σώθηκαν. Η αναγνωρισμένη μέσα στα κείμενα διάσταση μεταξύ γεγονότος και φαντασίας καταλήγει να αποκλείσει την αυθερμήνευση και τον αυτοσχολιασμό, συνεπώς κάθε προσωπική μυθολογία, πράγμα που αποτελεί και το δεσμευτικό στοιχείο στον τρόπο πρόσληψή τους, παρά το γεγονός φυσικά ότι Levi και Klüger εδώ και  τρεις δεκαετίες ανήκουν στους κλασικούς της στρατοπεδικής λογοτεχνίας. Για την Epstein πρέπει απαραίτητα να συνυπολογισθεί το γεγονός ότι πρόκειται για αφήγηση που εστιάζει στις γυναίκες κρατούμενες και μεταξύ άλλων στην ερωτική / σεξουαλική παράμετρο της ζωής στα στρατόπεδα. Στη δεκαετία του 1970, εποχή της ανδρικής αφήγησης τύπου Elie Wiesel, αυτό πρέπει να λειτούργησε ανασταλτικά στις επιλογές των εκδοτών. 

Και όταν επιζήσαντες συγγραφείς όπως οι Imre Kertész ή Fred Wander καταφεύγουν στην τριτοπρόσωπη αφήγηση ή/και σε τρόπους της μυθοπλασίας, είναι νόμιμο και αποκλειστικά δικό τους δικαίωμα.

 

Από την αναγνώστρια του βιβλίου της Ruth Klüger που της ζήτησε αυτόγραφο προσθέτοντας "I love the Holocaust" έως τους επαίνους και τα βραβεία που συγκέντρωσε η κιτς ψευτομαρτυρία του D. στα τρία χρόνια της επίγειας δόξας της, μικρή η απόσταση. Αυτή είναι και η μέγιστη συμβολή των συγγραφέων της Σοά, ότι θυμίζουν την υπαρκτή σύγκρουση μεταξύ γεγονότων και φαντασίας και την ανάγκη να αναζητείται μια εξισορρόπηση. Ιστορικά συμβάντα συντριβής όπως η Σοά και τα Γκουλάγκ δεν είναι για την καθημερινή συγκίνηση ρουτίνας και για απλές ασκήσεις δακρυγόνων αδένων. Και όταν χρησιμοποιούνται έτσι, καταργείται η Ιστορία.Και χωρίς Ιστορία, ΤΙΠΟΤΑ.

fröhlichblöd, (anti)systemischblöd

 Πριν από χρόνια έκανα τη μετάφραση του "χαζοχαρούμενος" για τον φίλο μας τον Willy, είχε ενθουσιαστεί και το έλεγε συνέχεια "fröhlichblöd, fröhlichblöd" και τώρα σκέπτομαι ότι η πλανδημία αποκάλυψε, παρά τους ενδοιασμούς μου απέναντι σε καθετί αγοραίο-της αρπαχτής-αυτοχαϊδευτικό "αντισυστημικό", μια μεγάλη ομάδα συμπαθών υπηκόων που κλίνουν προς το χαζοσυστημικοί, alias systemischblöd. Οπότε η βαθεία έννοια "σύστημα" θα προταθεί να μπει κι αυτή στη λίστα των Indices Verborum Prohibitorum του σωματείου ΣΑΛΗ της φιλτάτης Ευλαμπίας με προοπτική στην άλλη ζωή να συζητηθεί από καταρτισμένο ανεξάρτητο πάνελ σε εκπομπή ακροβατικής ελευθερίας και θαλπωρής. 

Υ.Γ.Η αρχική μετάφραση ήταν "dummfröhlich", μάλλον.

Ελληνική ιστοριογραφία σήμερα

 Για πρώτη φορά εμφανίζεται στην Ελλάδα τώρα να έχει ωριμάσει μια πληθώρα διαφόρων ιστοριογραφικών τάσεων -δεν εννοώ χιλιάδες, πάντως περισσότερες από τα γνωστά παλιότερα δυαδικά ζεύγη-, οπτικής-ερμηνείας-σύνθεσης της εθνικής ιστορίας. Προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς χώρους και όχι μόνο από την καθαρά ιστορική επιστήμη, αλλά και από τις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες ή από την ανθρωπολογία, πράγμα που δεν είναι καινοφανές -αν και πάντοτε η ιστοριογραφία των πηγών άλλη θέση επέχει, αρκεί ο ιστορικός να έχει και το ανάλογο θεωρητικό υπόβαθρο-, ζητούν πάντως όλες να προτείνουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο θέασης της ελληνικής ιστορίας, και συνεπώς του μέλλοντος. Καθότι η ιστορική μνήμη έχει την έδρα της πάντα στο μέλλον, αφού οι τρόποι προσέγγισής της, όσο "ανοικτοί" και αν είναι, έχουν ρυθμιστικό χαρακτήρα σε ζητήματα πολιτικής και κοινωνίας. Οι εκπρόσωποι των διαφορετικών τάσεων έως σήμερα αρκούνται, περισσότερο ή λιγότερο, σε συγκεκριμένα ακροατήρια, και οπωσδήποτε λίγοι έχουν βγει έξω από τον περιχαρακωμένο ακαδημαϊκό ή πολιτικό τους χώρο, με λίγα λόγια το μεγάλο ανώνυμο κοινό δεν παίρνει τίποτα είδηση. Μπορεί να θεωρηθεί αφελής η θέση αυτή, αφού για τις μάζες προορίζεται η εργασία, η κατανάλωση και η αναπαραγωγή των καθιερωμένων κοινωνιοτόπων, ενώ άλλες ομάδες είναι αρμόδιες για τη διαμόρφωση των πολιτισμικών αξιωμάτων, αντιστρόφως πάλι μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ανάγκη επιτακτική αν δει την παθητική αναισθησία κτλ., στην οποία περιέρχεται ο πολίτης ο εκτεθειμένος στις ελληνικές σαπουνόπερες τελευταίας κοπής, είπαμε, με τα κρυφομεταξωτά συνολάκια χωριού και τις χαίτες αλά Χέντυ Λαμάρ. Μέχρι και τη δικτατορία, που δεν υπήρξε πιο ακαλαίσθητη γλοιώδης εποχή, μετασχημάτισαν σε τρυφερή οικογενειακή ειδυλλιογραφία.

Αν ζούσαμε σε εποχή ελευθερίας όπως υπήρξαν στη δυτική Ευρώπη -η ανατολική τότε ξυπνούσε- οι δεκαετίες 1980 και 1990, θα αναπολούσαμε τις τότε τηλεοπτικές συζητήσεις με τα ποικίλα πάνελ των διαφορετικών αποχρώσεων κάποιες απογευματινές ή βραδινές ώρες, τότε που η τηλεόραση, η κρατική βασικά, δεν φοβόταν να προβάλλει ζητήματα πολιτισμού και επιστήμης σε αξιοπρεπές επίπεδο για μεγαλύτερο κοινό. Και όταν κάποια ονόματα είναι ήδη γνωστά γενικότερα μπορούν να προσελκύσουν κοινό ευρύτερο, αρκεί να υπάρχει αντίλογος και διαφωνία και πλούτος και ζωντάνια σε ωραία στούντιο με καναπέδες δερμάτινους και φωτιστικά εδάφους χωρίς διάχυτο φως και άλλες τέτοιες ψυχρότητες (θυμήθηκα το αυστριακό Club 2, τέτοια εκπομπή συζητήσεων). Φαντάσου πρόσωπα που τα έχεις συνδέσει με ένα και μόνο χώρο, να μετατοπίζονται ξαφνικά στο εκάστοτε κυβερνητικό κέντρο όπως θεωρείται η κρατική τηλεόραση, π.χ. δημοσιογράφοι του (και ιντερνετικού) ραδιοφώνου, δηλαδή πρόσωπα που αναλαμβάνουν εναλλακτικά εκπομπές λόγου και συζητήσεων.

Αν έφευγε το βαρύ χέρι που έχει κάτσει πάνω στους ώμους της Ελλάδας, μπορεί κάτι να γινόταν για σας. Μήπως και δινόταν μια ευκαιρία να διαρραγούν τα πελατειακά δίκτυα ακαδημαϊκά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά και πολιτικά, που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει μάλλον, και γέμιζε ο κόσμος με πάνελ από καταρτισμένους έως και υπερμορφωμένους χαριτωμένους δημοσιογράφους και ειδήμονες γοητευτικούς αντίπαλους συζητητές όλων των ηλικιών και προελεύσεων. Ειδήμονες όμως.  

Υ.Γ.Η εδώ gender γλώσσα είναι για πολλούς απαράδεκτη, όμως το αρσενικό γένος χρησιμοποιείται κατ' ακολουθία του ουσιαστικού "ο άνθρωπος", human, Mensch.

Διαμαρτυρία ∞G φίλων Ευλαμπίας για την μπουτίκ της κυρίας Μαίρης στα Εξάρχεια

-"Για πού το βάλατε με τα πλακάτ στα κεφάλια των σκύλων και τα κουδουνάκια προβάτων με τις μαύρες κορδέλες στους γατολαιμούς;"

-"Δεν μας ενοχλεί η κοροϊδία, γελοιοποιούμαστε για ιερό σκοπό. Όσοι πιστοί, προσέλθετε."

-"Είναι δυνατό να σας πάρει κανείς στα σοβαρά έτσι όπως περιφέρεστε, και να επιτύχετε ποτέ τίποτα; Ξέρω πού πάτε, στη Θεμιστοκλέους στα Εξάρχεια, να διασώσετε την τελευταία παλιά μπουτίκ που απέμεινε και που τώρα την κλείνουν οι Κινέζοι. Είναι δυνατό να πιστεύετε ότι με τέτοια σύναξη και περιβολή θα συγκινηθεί ανθρώπου νους και ...;, "

-"Δεν μας αφορά των ανθρώπων κινέζων ο νους, εμείς θα φωνάξουμε «Βοήθεια» για τα πενήντα χρόνια ιστορίας του μαγαζιού, που είναι το μοναδικό και το τελευταίο που έχει απομείνει, που λεηλατήθηκε έως βελόνας τον Δεκέμβριο 2008 και κάηκε ολοσχερώς τον Δεκέμβριο 2015, που το ωραίο κτίριο ως κληροδότημα δεν μπορούσε να πουληθεί όπως το μισό κέντρο της Αθήνας, αλλά νοικιάστηκε για 100 χρόνια σε Κινέζους να το κάνουν airbnb, και που αυτοί κλείνουν την μπουτίκ, γιατί έτσι γουστάρουν. Εμείς θα ουρλιάξουμε για την μπουτίκ της κυρίας Μαίρης,  το substituens και το substituendum, και όποιοι κατάλαβαν."

-"Ανδρονίκηηηηηηη, το λεξικό! Άρχισε πάλι τα λατινικά."

-"Μην την εξιτάρεις, Πολυάννα μου. Θα μας φάνε τα αγριόσκυλα. Εννοεί ότι η μπουτίκ είναι και το υποκατάστατο άλλων σημαντικών πραγμάτων που συνεχίζουν να χάνονται."

-"Εντάξει, εμείς θα το λύσουμε το ψευδοζήτημα, επενδύσεις ή κατάρρευση; Και πάρε την υστερική λουλού από τα πόδια μου, θα της ρίξω τον Ίγκελ στα κοτσίδια της!"

-"Φόρα τις γαλότσες για κάθε περίπτωση και πάμε. Επενδύσεις και σεβασμός θα κραυγάσουμε." (Ανδρονίκη έφα)

-"Εμείς για την μπουτίκ τρέχουμε, φτιάξαμε και τραγούδι, τα άλλα είναι δικά σας. Et bien, allons-y les enfants, φύγαμε!"